Eg kikka innom att

det er noko med
livet
det tek tak
held deg fast
du brukar det du har av tid
til å vere der
heilt til
.

Eg kikka innom meg sjølv i dag. Mange år sidan no. Tenkte eg kanskje ville bli litt flau eller skamfull over meg sjølv. Det eg skreiv for mange år sidan då eg byrja å blogge. Men eg gjorde ikkje det. No har eg ikkje lest alt, vel å merke, så det kan hende noko av det aller eldste stoffet er litt kleint å sjå att. Men det får berre ligge her. Det var ein del av meg då - for snart 10 år sidan. Ei tid som sette viktige spor og staka ut ein annan kurs for ei som den gongen var ganske nedanfor og ikkje hadde store kjensla av verdi. Nokon sa til meg ein gong at livet skjer. Ja. Det skjer framleis. Og det skjedde då. Alt er ein del av mi historie. Songen er ikkje historie - den berre fortset. Og fortset. Så lenge eg har stemme vil den ikkje stoppe. Håpar eg.

PS: No har eg lest igjennom alt. Og ja, ikkje alt ville eg skrive på den måten i dag.

Gunhild Sofie