Kor og brassband

På laurdag dirigerer eg kor og brassband i Stord kulturhus.
Kom nett heim frå generalprøve, og må berre reklamere litt før eg legg meg.
Det vert fest, flagg og finstas!
Veldig variert program.
Velkomen!

Kveldsbøn

Eg faldar mine hender små
i takk og bøn til deg
La alle barn i verda
få det like godt
som eg

Vern alle med di sterke hand
mot fattigdom og død,
og hjelp små barn i alle land,
og gjev dei dagleg brød

La ikkje krig og svolt og sott
få rive lukka ned
La alle leve trygt og godt
i fridom
og i fred

T: Thorbjørn Egner  1948 M: Henrik Tofte 1906
til nynorsk ved Halldis Moren Vesaas 1948

"Out of these ashes

beauty will rise
Out of this darkness
new light will shine"

Steven Curtis Chapman

U T A N O R D

Utan ord
sit vi
lyttande
til radioen i bilen
"Vi var jo der
for berre nokre
få dagar sidan"

Utan ord
må vi snakke
om det
vi høyrer

Utan ord
kjem vi fram
til gode vener

skrur på TV-en
ser
kjenner
kjensler utan ord
ord må likevel delast
saman
tårer av nyheiter

Så
ufatteleg
trist

Betre å vere
hata
enn
gløymt?
Hadde du
ingen fleire
alternativ enn dei to?
Sjølv om samfunnet vårt viser seg frå sitt beste no,
så har vi likevel feila
når eitt menneske kan greie
å gjennomføre slik vondskap
i einsemd

Vi står saman i sorg
Vi står saman i sinne
Og vi må stå saman no,
verne om borna våre,
kjempe mot einsemd og isolasjon
med nærleik og merksemd
ord i kjærleik

Lat oss vere sinte
over vondskapen
men
ikkje hate!
Måtte du
oppleve
kjærleik
stor nok

så du skjønar
angrer
så soninga vert ei bot
og ikkje siger

så du skjønar
kva kristen fridom er
Aldri hat
men rausheit
openheit
til ALLE

utan ord
kjempar vi rasande mot vondskap og hat
står vi saman
med ord i kjærleik.

H E L L O F E A R

Kirk Franklin er min absolutte favoritt når det gjeld moderne (contemporary) gospel.

Dette er gospel som eg greier å høyre på ei stund utan å verte lei.

Fekk gåvekort på SunnBok til bursdagen, så då var det ikkje vanskeleg å vite kva eg skulle kjøpe.

Den nye plata heiter "Hello Fear".

Til deg som ikkje har fulgt meg så lenge, eller berre kikkar innom: 

Eg har ein stor fascinasjon av afroamerikansk historie, musikk og kultur.

Negro Spirituals, Gospel, Soul, Hip Hop.... etc.

Det har noko med rytmen og energien å gjere, men ikkje berre det.

Det har noko med fridomen til å vise det ein føler.

Å legge sjela, heile livet, i ein song.

Det har med historien deira, og korleis musikken alltid er sentral i å takle motgang og ikkje miste håpet.

Slik kom Negro Spirituals til: lengsel og håp etter eit anna liv i fridom, slik vaks gospelmusikken fram: glede og takk midt i ein vanskeleg kvardag, slik starta Hip Hop'en: fellesskap og samfunnskritikk i og frå det tøffe livet i ghettoen i New York.

Kirk Franklin er toneangivande innan contemporary gospel/ soul/ pop/ hip hop/ R 'n' B med kristent bodskap.

Han vaks opp med mykje motgang.

Som han sjølv seier i coveret: 

"From family members still on drugs, to biological parents that live in the same city and state and I STILL have no relationship with, to erasing years and years of bad religious teaching ..."

Han er åpen og bunn ærleg med si historie, noko som gjer musikken enno meir ekte.

HELLO FEAR er ei reise i hans eigen frykt, og dermed også frykt og angst som mange slit med.

Og korleis frykt kan hindre oss i å leve det livet vi ynskjer, eller bygge murar mellom oss.

Kirk Franklin oppfordrar til å ta eit oppgjer, møte sin eigen frykt, sjå den i auga og seie:

"Hallo Frykt

før du set deg ned

så er det noko eg må forklare.

 ...

Eg er sliten av mitt brutte hjarte

Så eg laga ei liste, og du står på den

Alle håp og draumar som du tok frå meg

Eg vil ha dei tilbake før du drar

Hjartet mitt nektar å vere din heim

Borte frå deg er der eg høyrer til

Farvel

Ha det bra

så lenge"

Bodskapen er at den Gud som Bibelen fortel om er ein kjærleg og frigjerande Gud, som elskar alle menneske, men hatar alt det vonde som dei må oppleve.

Og at denne kjærleiken er det som kan sette oss fri frå frykt, angst, dårleg sjølvbilete, og bygge oss opp som heile menneske.

"I am so far from perfect,

I thougt life was worthless

until you showed me who I am

Not here by mistake, you're love called me Grace

I'm on my way to who I am"

Kirk Franklin gjer musikken sin til noko meir enn underhaldning.

Samtidig som musikken er spekka med energi, trøkk, kompliserte arrangement, er det motsette også tilstades:  den nakne stemma med enkelt pianoarrangement og syngade cello som snik seg inn etter kvart.

Her er ein song som til no sikkert har vorte repetert 100 gongar i bilen saman med ungane.

Gladsong - om å smile sjølv om livet er tøft.

Ikkje gi opp!

 

Tida mi

Det har vore mykje av den

ei god stund.

Tid for berre meg.

Tida mi.

Framtida mi

Er alt mogeleg? Oftast uhandgripelege,

desse mogelegheitene

God? Vanskeleg i lengda

Men god også, ofte

Dei gongane  eg 
tek kontrollen

Som i ei kiste ligg tida

om morgonen, gjennomsiktig.

Klar og skinande, ventande

”Korleis fyller ho meg i dag?”

Nokre dagar er kista

tung å opne
tung å fylle

Slik som i dag

Men det minkar på tida

Det kjem ei tid der denne dagen 
vert eit sakn

Om ikkje lenge har eg like mykje 
tid

Men tid som ikkje lenger er

berre mi, der eg ikkje lenger kan

forme livet slik eg ynskjer

Den tida har eg 
akkurat no

Eg opnar kista og legg

sekund for sekund av dagen i

Som tone for tone

i ein song.

He ain't heavy, He's my brother

The road is long with many awinding turns
That leads us to who knows where,
who knows where
But I'm strong,
strong enough to carry him
He ain't heavy, he's my brother

So on we go
His welfare is my concern
No burden is he to bare,

we'll get there

For I know
he will not encumber me
He ain't heavy, he's my brother

If I’m laden at all, 

I am laden with sadness

that everyone's heart

isn't filled with the gladness
Of love for one another

It's a long long road
From which there is no return
while we're on our way to live, why not share

And the load doesn't weigh me down at all
He ain't heavy , he's my brother

f

t/m: Bobby Scott / Bob Russell

Ein versjon eg vert inpirert av. Likar måten Jarle Bernhoft tek seg god tid på. Nydeleg versjon med ei ubeskriveleg bra stemme:

Now we take this feeble body

Now we take this feeble body

and we carry it to the grave

and we all leave it there

hallelujah

Now we take this dear old brother 

And we carry him to the grave

and we all leave him there

hallelujah

Now we lift our mournful voices 

as we gather 'round the grave

and we weep as we sing

hallelujah

Negro spiritual

frå "Wayfaring stranger - a songbook", Kristin Asbjørnsen

Uendeleg smerte

sorg, meiningslaus

ikkje kom med oppmuntring, velformulerte ord

berre ver saman med meg

gråt med meg

lev med meg

syng mine halleluja

når eg ikkje greier det

så det vonde ikkje tek over

heile hjarterommet

nei, eg har ikkje opplevd slik sorg enno

eg har mykje å takke for

men har sett og delt på nært hald

det var ikkje mange halleluja

men det var stor kraft i håpet

ved å gje utløp for alt det vonde

kan det ikkje slå rot

men det forsvinn vel aldri heilt

heile livet må uansett levast

heilt

"hmmm... Bare en tanke:

"Om kritikk

Et kritisk hode er bare sunt.

Et kritisk hjerte er det verste som finnes."

Knut Tveitereid

Bra sagt!
Dersom hjartet er kritisk kan det ikkje føre til noko godt, verken for ein sjølv eller andre.
Men konstruktiv kritikk treng vi likevel, det er berre sunt.
Ein passeleg dose sjølvkritikk kan også vere bra innimellom.
Kva med eit oppmuntrande hjarte kombinert med eit kritisk hovud?
Dette kan eg filosofere over ei stund:-)

bilete

You just gotta love her

...at leas if you are a female singer!

Lizz Wright is the one that I listen to these days.

Her last album - Fellowship - is amazing.

I'm so inspired by her!

Slow singing

Soulful singing

Bold singing

Heartful singing

Real, honest, raw

Power

Suffering

Hope

Songs with meaning.

I hope I'll be there next time she comes to Norway!
In the meantime I'll listen and sing 
and let her presence in singing inspire my own singing.

Kven kan forstå?

Ein song til mamma som blir 60 i dag!

Vem kan förstå

Vem kan förstå det stora i det lilla

Frøet som gror, stjärnan som tänds

Barnet som föds, vaggas tryggt och stilla

Du gav oss en tro, ett hopp, men störst av allt

Du gav oss kärleken

Låt kärlekens ros få röra ditt inre

Låt den färga din själ

Se på hoppet i dess stam

Låt kärlekens eld få tända ditt inre

Låt den värma din själ,

Tro, hopp, kärlek växer fram

Vem kan förstå hela sanningen och livet?

Tanken blev ord, ordet källan till liv

Vad ska bestå av allt det som är givet?

Du gav oss en tro, ett hopp, men störst av allt

Du gav oss kärleken

Låt kärlekens ros få röra ditt inre

Låt den färga din själ

Se på hoppet i dess stam

Låt kärlekens eld få tända ditt inre

Låt den värma din själ,

Tro, hopp, kärlek växer fram

T/M: Joakim Sandèn

My Song

bilete henta frå Soul Soup.

My Song

I won’t die with my song inside me.

I sing everyday my eclectic tune – arms wide, raw heart exposed.

I laugh as I make up words knowing I will find my way and persevere when my sweet song is reduced to a raspy whisper in moments of despair ---

But I sing, still I sing, sing, sing my song - will not be caged.

My radiant eyes will give it away.

My song has broad flowing wings that effortlessly soar and fill the sky with wild colored sprinkles of me.

- Kirsten Jongen