Now we take this feeble body

Now we take this feeble body

and we carry it to the grave

and we all leave it there

hallelujah

Now we take this dear old brother 

And we carry him to the grave

and we all leave him there

hallelujah

Now we lift our mournful voices 

as we gather 'round the grave

and we weep as we sing

hallelujah

Negro spiritual

frå "Wayfaring stranger - a songbook", Kristin Asbjørnsen

Uendeleg smerte

sorg, meiningslaus

ikkje kom med oppmuntring, velformulerte ord

berre ver saman med meg

gråt med meg

lev med meg

syng mine halleluja

når eg ikkje greier det

så det vonde ikkje tek over

heile hjarterommet

nei, eg har ikkje opplevd slik sorg enno

eg har mykje å takke for

men har sett og delt på nært hald

det var ikkje mange halleluja

men det var stor kraft i håpet

ved å gje utløp for alt det vonde

kan det ikkje slå rot

men det forsvinn vel aldri heilt

heile livet må uansett levast

heilt

"hmmm... Bare en tanke:

"Om kritikk

Et kritisk hode er bare sunt.

Et kritisk hjerte er det verste som finnes."

Knut Tveitereid

Bra sagt!
Dersom hjartet er kritisk kan det ikkje føre til noko godt, verken for ein sjølv eller andre.
Men konstruktiv kritikk treng vi likevel, det er berre sunt.
Ein passeleg dose sjølvkritikk kan også vere bra innimellom.
Kva med eit oppmuntrande hjarte kombinert med eit kritisk hovud?
Dette kan eg filosofere over ei stund:-)

bilete