Å sakne er å tenkje og lengte etter nokon eller noko som ikkje er her akkurat no.
Dei er i ein viss avstand frå meg, og eg kan ikkje nå dei før om timar eller dagar.
Men eg kan også sakne i minutt og sekund; at døra går opp og du kryp opp i senga til meg.
I halvsøvne legg du deg mellom oss, på puta mi, ryggen din mot min, gjev meg av varmen din. At du fortel om noko som har hendt, eller brått skjønar ein ny enkel ting om livet, vert ivrig og fortel og ler ein springande latter; er tilstades.
At du har ein dårleg dag, sutrar og grin for graut til middag, feil farge på buksa, veslesøster som vil klemme, eller manglande merksemd i augneblinken.
At du stadig ropar: "Mamma, sjå på meg no!" medan du tek sats og slår hjul, hoppar tau, heng opp ned mellom trappetrinna.
Når eg er borte saknar eg deg.
Lukke er å ha nokon å sakne til eg ser dei igjen.
Gunhild Sofie -07